چرا ائمه اطهار (ع) وحتی پیغمبر اکرم (ص) فرموده اند این نهضت باید زنده بماند،فراموش نشود ومردم برای امام حسین (ع)بگریند؟هدف آنها از این دستورچه بوده است؟ما آن هدف واقعی را مسخ کردیم وگفتیم فقط بخاطر این است که تسلی خاطری برای حضرت زهرا(س) باشد!با اینکه ایشان در بهشت همراه فرزند بزرگوار خود دائما بی تابی می کنند تا ما مردم یک مقدار گریه کنیم تا تسلی خاطر پیدا کنند آیا توهینی بالاتر از این،برای حضرت زهرا(س)پیدا میکنید؟عده ای دیگر گفتند امام حسین(ع)در کربلا به دست یک عده مردم تجاوز کار بی تقصیر کشته شد پس این تاءثر آور است!من هم قبول دارم امام حسین (ع) بی تقصیر کشته شد .امام حسین(ع)بی تقصیر کشته شد اما همین؟!یک آدم بی تقصیر به دست یک عده متجاوز کشته شد؟!روزی هزار نفر آدم بی تقصیر به دست آدمهای با تقصیر کشته میشوند. روزی هزار نفر آدم در دنیانفله میشوند وتاءثر آور است،اما آیا این نفله شدنها ارزش دارد که سالهای زیادی ،قرنهای زیاد،ده قرن،بیست قرن،سی قرن مطرح باشد وما بنشینیم واظهار تاءثر کنیم که حیف حسین بن علی(ع) نفله شده است خون حسین بن علی (ع)هدر رفت؟اگر در دنیا کسی را پیدا کنید که نگذاشت یک قطره از خونش هدر برود حسین بن علی(ع)است. او برای قطره قطره خونش،آنچنان ارزش قائل شد که آن را توصیف کرد.اگر ثروتهای دنیا را که برای او صرف میشود تا دامنه قیامت حساب کنیم بشر برای هر قطره خونش میلیاردها تومان پول خرج کرده است.ادمی که کشته شدنش سبب شد که نام او پایه کاخ ستمکاران را بلرزاند پس بدان کسی بوده که آرزوی شهادت میکرده . آنها که توصیه میکنند که عزای حسین بن علی(ع) باید زنده بماند برای این بوده که هدف حسین بن علی(ع)مقدس بود ،حسین بن علی (ع)یک مکتب را بوجود آورد می خواست مکتبش زنده بماند.
آنچه بیشتر دل انسان را به درد می آورد ،این است که اتفاقا در میان وقایع تاریخی،کمتر واقعه ایست که از نظر نقلهای معتبر ،به اندازه حادثه کربلا غنی باشد من با مطالعات زیاد متوجه شدم که هیچ حادثه ای در تاریخهای دور دست مثل سیزده ،چهارده قرن پیش ،به اندازه حادثه کربلا ،تاریخ معتبر ندارد.مورخین معتبر اسلامی از همان قرون اول ودوم،قضایا را با سند های معتبر نقل کردند واین نقلها با یکدیگر انطباق دارد وبیکدیگر نزدیک هستند ویک قضایائی در کار بوده است که سبب شده جزئیات این تاریخ بماند.
امروز خدای متعال یک فرصتی را به من وشما داده که از زمان ائمه(ع)تا امروز ،در هیچ عصری از عصور وعهدی از عهود-تا آن جائیکه ما در تاریخ می بینیم-این قدر که امروز عامه مردم در ایران اسلامی برای خاندان پیغمبر(ص)احترام قائل میشوند احترام قائل نشدند در هیج جا.هیچ وقت نام حضرت زهرا(س)به این عظمت با این کیفیت این همه که امروز در سر تا سر این فضای ملکوتی ایران اسلامی بحمدالله برده میشود برده نشده است این از برکات حکومت علوی وحکومت نبوی است. این یک فرصت است.این فرصت را غنیمت شماریم. من واقعا در هراسم که خدای نا کرده در این دوران که دوران ظهور وتجلی اسلام وتجلی فکر اهل بیت(ع)است نتوانیم وظیفه مان را انجام دهیم.برخی کارهاست که پرداختن به آنها،مردم را به خدا ودین نزدیک میکند. یکی از آن کارها همین عزاداریهای سنتی است که باعث تقرب بیشتر مردم به دین میشود.
امروز روز جمعه است روز مقدس نزدیکتر به خدا امروز روزیست که در چندین سال پیش حضرت رقیه دار فانی را گفت وبا شهادت خود به عروج الهی پیوست
رقیه (س) دختر خورشید است... رقیه (س) از تبار نور و از جنس آبی آسمان است.
رقیه (س) جلوه دیگری از شکوه و عظمت حماسه عاشورا است. حضور این کودک خردسال در متن نهضت سرخ حسینی بی هیچ شک و شبهه‌ای اتفاقی ساده و ناچیز نبوده است، چنانکه هر یک از کسانی که در واقعه نینوا حضور داشته‌اند، چون نیک بنگریم، حامل پیامی شگرف و شگفت بوده‌اند.
گواه تاریخ نگاران و مقتل نویسان رحلت شهادت گونه رقیه (س) اندکی پس از واقعه خونین کربلا در سال شصت و یکم هجری رخ داده است و در این هنگام وی سه یا چهار ساله بوده است و نخستین نکته شگفت درباره حضرت رقیه (س)، شاید همین باشد که با چنین عمر کوتاهی، از مرزهای تاریخ عبور کرد و به جاودانگی رسید، آن گونه که برادر شیرخوارش علی اصغر (ع) به چنین مرتبه‌ای نایل شد.
عبارت دیگر یکی از جلوه‌های رویداد بزرگ عاشورا تنوع سنی شخصیت‌های آن می‌باشد که از پایین‌ترین سن آغاز و به بالاترین سنین (حضرت حبیب بن مظاهر) ختم می‌گردد. نکته قابل تأمل دیگر در بررسی این مهم آن است که در پدید آوردن این حماسه بی بدیل و شکوهمند تنها یک جنسیت سهیم نبوده، بلکه در کنار اسامی مردان و پسران جانباز و ایثارگر این واقعه، نام زنان و دختران نیز حضوری پررنگ و تابناک دارد.
مصائب و شدائدی را که رقیه (س) از کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام متحمل میشود، آنچنان تلخ و دهشتناک است که وجدان هر انسان آزاده و صاحبدلی را می‌آزارد و قلب و روح را متأثر و مجروح می‌سازد. تحمل گرمای شدید کربلا همراه با تشنگی، حضور در صحنه شهادت خویشاوندان، اسارت و ناظر رفتارهای شقاوت آلود بودن، آزار و شکنجه های جسمی و روحی فراوان، دلتنگی برای پدر در خرابه شام و ... نشانگر مصائب عظمایی است که یک کودک خردسال با جسم و روح لطیف خود با آن مواجه شده است. از دیگر سو همین قساوت سپاه یزید است که بر عظمت نهضت سترگ عاشورا می‌افزاید، زیرا حضرت امام حسین (ع) با شناخت و پیش‌بینی تمام این مصائب و شدائد به قیام در راه احیاء دین جد بزرگوار خویش قد علم فرمود و چنین دشواری‌هایی نتوانست هیچ گونه خللی بر عزم استوار آن حضرت در راه آزمایش بزرگ الهی پدید آورد.
رقیه (س) برهان بزرگ دیگری است بر حقانیت قیام امام حسین (ع) که تنها کسی می‌تواند چنین به مبارزه و مقابله با ستم برخیزد که مقصدی الهی داشته باشد، و رقیه (س) برهان بزرگ دیگری است بر مظلومیت عترت پاک پیامبر (ص) و رسواکننده سیاهکارانی است که داعیه جانشینی رسول خدا (ص) را سر دادند و رقیه (س) برهان بزرگ دیگری است برای آن که اوج توحش و سنگدلی دژخیمان دستگاه بنی امیه برای همیشه تاریخ به اثبات بماند، و رقیه (س) فاتح شام و سفیر بزرگ عاشورا در این سرزمین است، و رقیه (س) برهان بزرگ دیگری است بر این حقیقت بزرگ که حق بر باطل پیروز خواهد شد و اینک پس از قرنهای متمادی آنان که به مرقد مطهر آن حضرت در شام مشرف میشوند به عینه تفاوت میان مقام و مرتبه این کودک سه ساله را با خلیفه جابری چون یزید درمی‌یابند.
آرامگاه ملکوتی دخت سه سـالـه امـام سـوم شیعیان در شام کنـار بـاب "الفـرادیـس " مابین کوچه های تاریخی و پر ازدحام دمشـق است که هر ساله بسیاری از شیفتگان اهل بیت (ع) را از مناطق مختلف جهان به سوی خود جلب می کند.
پروردگارا ما را به کسب توفیق درک شخصیت حضرت رقیه(س) مرحمت فرما.
